Mój najbliższy przyjaciel (RIP) nie miał rąk ani nóg Stracił je w wieku 21 lat po trzech latach pracy w rafinerii cukru Tego dnia wybuchł pożar Właściciele fabryki nie zdali sobie sprawy, że stopniowe gromadzenie się suchego, rafinowanego cukru w proszku na podłodze fabryki było łatwopalne Eksplozja była poważna. Chociaż mój przyjaciel przeżył, uszkodzenia tkanek wszystkich czterech kończyn były tak znaczne, że w ciągu kilku tygodni konieczna była czwórkowa amputacja Spędził 7 miesięcy w szpitalu Nie znałem go dobrze przed tym. Zabawne, że był moim uczniem szachowym online, o którym dowiedziałem się, że mieszka tylko 30 minut stąd Po tym, jak opowiedział mi, co się stało, odwiedziłem go. A po kilku kolejnych wizytach powiedział mi, że moja obecność najbardziej podnosiła go na duchu, więc kontynuowałem odwiedzanie go co tydzień Personel mówił mi, że nigdy nie widzieli bardziej przerażającego przypadku niż jego. Prawie nic nie mogło złagodzić bólu. Byłem po prostu wdzięczny, że mogłem zapewnić mu trochę przyjaźni i rozrywki Podczas moich wizyt często po prostu siedziałem z nim w milczeniu, gdy był zbyt zmęczony lub przygnębiony, by rozmawiać Ale czasami, gdy miał na to ochotę, skupiałem jego myśli, ucząc go szachów lub prosząc, by opisał mi piękne miejsca, które chciałby odwiedzić, cele, które chciałby osiągnąć, lub sposoby, w jakie chciałby dotknąć serc innych Czasami, gdy opisywał te rzeczy na głos, wydawało się, że jest całkowicie poza swoim ciałem i znów szczęśliwy Ale potem wracał do swojego ciała z szokiem i czuł smutek, że to tylko wyobraźnia Powiedziałem mu, że mam głęboką intuicję, że wykorzysta wszystko, co się z nim wydarzyło, aby inspirować innych Powiedział, że ma nadzieję, że to prawda Zaczął również lubić wymyślanie bajek i opowieści Kiedy go odwiedzałem, czasami wymyślał je na bieżąco, a innym razem dzielił się czymś, nad czym pracował w swoim umyśle Jedna z pielęgniarek, Vanessa, również z czasem zaczęła go lubić Pewnego razu przybyłem, aby zobaczyć ją pochyloną nad jego łóżkiem, chichoczącą, gdy on się do niej uśmiechał. Wycofałem się do poczekalni, nie chcąc przerywać niczego, co sprawiało, że czuł się trochę bardziej żywy Kiedy opuścił szpital, nadal rozmawiali. Po 6 miesiącach wprowadziła się do niego Wiedziałem, że będzie o niego dobrze dbać Był cichy przez 6 miesięcy. Aż pewnego dnia zadzwonił do mnie znikąd, aby powiedzieć, że ukończył książkę opowiadań Powiedział, że nasze rozmowy uświadomiły mu, jak bardzo kocha opowieści i jak bardzo chce być pisarzem Powiedział, że to dobrze, że stracił wszystkie kończyny w 2021 roku, ponieważ teraz istnieje technologia mowy na tekst Uśmiechnąłem się Powiedział mi, że pracował nad tym w tajemnicy, gdy Vanessa była w pracy, i pokaże jej pierwszy szkic później tego dnia Następnego dnia zadzwonił do mnie, poważnie przygnębiony Powiedział mi, co się stało "Gdy tylko zaczęła czytać książkę, zaczęła płakać Pierwsza historia dotyczyła ryby, która pragnie chodzić po lądzie, i lisa, który pragnie pływać w oceanie Powiedziała mi, że to wyraźnie dotyczy mojego niezadowolenia z naszego związku Druga historia dotyczyła pawia, który jest zadowolony ze swoich piór i śmieje się z pokornego czarnego ptaka, który spędza lato, zbierając wszystkie porzucone pióra pawia, aby zbudować gniazdo. Gdy przychodzi zima, paw ma już żadnych piór, podczas gdy czarny ptak ma piękną młodą rodzinę ciepłą w gnieździe Powiedziała mi, że ta historia oznacza, że wierzę, że jest brzydka i że jej piękno wkrótce zgaśnie..." To, co mi opisał, były jednymi z najpiękniejszych historii, jakie kiedykolwiek słyszałem Powiedział mi, że była tak zmartwiona na stronie 100, że postanowił na stałe usunąć swoją całą książkę opowiadań liczącą ponad 400 stron Kochał ją zbyt mocno, by jego pisanie ją zraniło Rano zerwała z nim. Powiedziała, że nigdy nie czuła się bardziej niedoceniana i nielubiana niż podczas czytania jego książki. Powiedziała mu, że go nienawidzi Następnego dnia, znajdując się bez miłości swojego życia, bez niesamowitej książki, którą napisał, i bez nóg/rąk, zakończył swoje życie.