Jednym z motywów, którymi się kieruję, jest: „Nie ma znaczenia, jak tam dotrzesz, bylebyś tam dotarł.” Zarządzanie DAO Arbitrum to fascynujący przypadek w kontekście tej idei. Masz współpracowników z innych ekosystemów, którzy wprowadzają nowe pomysły, metody i filozofie — wszyscy starają się wywrzeć wpływ w nowym środowisku. Następnie masz ustalone podmioty, które już są finansowane przez DAO, Fundację lub własne firmy — równie ważni gracze, ale działający z zupełnie innej pozycji. Żadna ze stron nie ma racji. Ścieżki po prostu wyglądają inaczej. I to jest w porządku — dopóki wciąż idziemy naprzód. Ale jedną rzeczą, której potrzebujemy więcej, jest rozmowa. Większość z nich odbywa się na forach zarządzania @arbitrum, które są zarządzane przez Fundację. Nic w tym złego — ale tworzy to warstwę kontroli, która czasami może wydawać się filtrem, a nawet obecnością „wielkiego brata”. DAO ewoluowało. To już nie tylko garstka indywidualnych delegatów — staje się to ligą biznesową, w której zespoły, organizacje i firmy konkurują i współpracują pod tym samym sztandarem. I szczerze mówiąc, to też jest w porządku — dopóki nie tracimy z oczu, dlaczego tu jesteśmy w pierwszej kolejności.